جزء سی ام

سوره النبا

إِنَّ لِلْمُتَّقينَ مَفازًا (31)
مسلّماً براي پرهيزگاران نجات و پيروزي بزرگي است
***
فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلي رَبِّهِ مَآبًا (39)...
هر کس بخواهد راهي به سوي پروردگارش برمي‏گزيند...
***
سوره النازعات

وَ أَمّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَي النَّفْسَ عَنِ الْهَوي (40)
و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوي بازدارد
***
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوي (41)
قطعاً بهشت جايگاه اوست
***
سوره عبس

عَبَسَ وَ تَوَلّي (1)
چهره در هم کشيد و روي برتافت...
***
أَنْ جاءَهُ اْلأَعْمي (2)
از اينکه نابينايي به سراغ او آمده بود
***
وَ ما يُدْريکَ لَعَلَّهُ يَزَّکّي (3)
تو چه مي‏داني شايد او پاکي و تقوا پيشه کند،
***
أَوْ يَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْري (4)
يا متذکّر گردد و اين تذکّر به حال او مفيد باشد!
***
أَمّا مَنِ اسْتَغْني (5)
امّا آن کس که توانگر است،
***
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدّي (6)
تو به او روي مي ‏آوري،
***
وَ ما عَلَيْکَ أَلاّ يَزَّکّي (7)
در حالي که اگر او خود را پاک نسازد، چيزي بر تو نيست!
***
وَ أَمّا مَنْ جاءَکَ يَسْعي (8)
امّا کسي که به سراغ تو مي‏آيد و کوشش مي‏کند،
***
وَ هُوَ يَخْشي (9)
و از خدا ترسان است،
***
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهّي (10)
تو از او غافل مي‏شوي!
***
 سوره التکویر

إِنْ هُوَ إِلاّ ذِکْرٌ لِلْعالَمينَ (27)
اين قرآن چيزي جز تذکّري براي جهانيان نيست،
***
لِمَنْ شاءَ مِنْکُمْ أَنْ يَسْتَقيمَ (28)
براي کسي از شما که بخواهد راه مستقيم در پيش گيرد.
***
وَ ما تَشاؤُنَ إِلاّ أَنْ يَشاءَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمينَ (29)
و شما اراده نمي ‏کنيد مگر اينکه خداوند -پروردگار جهانيان- اراده کند و بخواهد.
***
الانفطار

يا أَيُّهَا اْلإِنْسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَريمِ (6)
اي انسان! چه چيز تو را در برابر پروردگار کريمت مغرور ساخته است؟!
***
سوره المطففین

وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفينَ (1)
واي بر کم‏ فروشان!
***
الَّذينَ إِذَا اکْتالُوا عَلَي النّاسِ يَسْتَوْفُونَ (2)
آنان که وقتي براي خود پيمانه مي‏ کنند، حق خود را بطور کامل مي ‏گيرند؛
***
وَ إِذا کالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ (3)
امّا هنگامي که مي‏ خواهند براي ديگران پيمانه يا وزن کنند، کم مي‏ گذارند.
***
سوره الانشقاق

وَ الْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ (18)
و سوگند به ماه آنگاه که بَدر کامل مي‏شود،
***
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ (19)
که همه شما پيوسته از حالي به حال ديگر منتقل مي‏شويد.
***
سوره البروج

إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَ يُعيدُ (13)
اوست که آفرينش را آغاز مي‏ کند و بازمي‏ گرداند،
***
وَ هُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ (14)
و او آمرزنده و دوستدار (مؤمنان) است،
***
سوره  الطارق

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13)
که اين (قرآن) سخني است که حقّ را از باطل جدا مي‏کند،
***
وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ (14)
و هرگز شوخي نيست.
***
إِنَّهُمْ يَکيدُونَ کَيْدًا (15)
آنها پيوسته حيله مي‏کنند،
***
وَ أَکيدُ کَيْدًا (16)
و من هم در برابر آنها چاره مي‏کنم.
***
سوره الاعلی

وَ نُيَسِّرُکَ لِلْيُسْري (8)
و ما تو را براي انجام هر کار خير آماده مي ‏کنيم .
***
فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْري (9)
پس تذکّر ده اگر تذکّر مفيد باشد.
***
سَيَذَّکَّرُ مَنْ يَخْشي (10)
و بزودي کسي که از خدا مي‏ترسد متذکّر مي‏شود.
***
وَ يَتَجَنَّبُهَا اْلأَشْقَي (11)
امّا بدبخت‏ترين افراد از آن دوري مي‏ گزيند،
***
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکّي (14)
به يقين کسي که پاکي جست ، رستگار شد.
***
سوره الغاشیه

فَذَکِّرْ إِنَّما أَنْتَ مُذَکِّرٌ (21)
پس تذکّر ده که تو فقط تذکّر دهنده ‏اي .
***
لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ (22)
تو سلطه‏ گر بر آنان نيستي که (بر ايمان) مجبورشان کني .
***
سوره الفجر

هَلْ في ذلِکَ قَسَمٌ لِذي حِجْرٍ (5)
آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمّي براي صاحبان خرد نيست؟!
***
فَأَمَّا اْلإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبّي أَکْرَمَنِ (15)
امّا انسان هنگامي که پروردگارش او را براي آزمايش، اکرام مي‏ کند و نعمت مي‏ بخشد (مغرور مي ‏شود و) مي ‏گويد: «پروردگارم مرا گرامي داشته است!»
***
وَ أَمّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبّي أَهانَنِ (16)
و امّا هنگامي که براي امتحان، روزيش را بر او تنگ مي ‏گيرد (مأيوس مي ‏شود و) مي‏ گويد: «پروردگارم مرا خوار کرده است!»
***
کَلاّ بَلْ لا تُکْرِمُونَ الْيَتيمَ (17)
چنان نيست که شما مي‏ پنداريد؛ شما يتيمان را گرامي نمي ‏داريد،
***
وَ لا تَحَاضُّونَ عَلي طَعامِ الْمِسْکينِ (18)
و يکديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمي‏ کنيد،
***
وَ تَأْکُلُونَ التُّراثَ أَکْلاً لَمًّا (19)
و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده مي ‏خوريد،
***
وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا (20)
و مال و ثروت را بسيار دوست داريد .
***
سوره البلد

 يَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5)
آيا او گمان مي ‏کند که هيچ کس نمي ‏تواند بر او دست يابد؟!
***
يَقُولُ أَهْلَکْتُ مالاً لُبَدًا (6)
مي‏ گويد: «مال زيادي را (در کارهاي خير) نابود کرده ‏ام»
***
أَ يَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7)
آيا (انسان) گمان مي‏ کند هيچ کس او را نديده (که عمل خيري انجام نداده) است؟!
***
فَکُّ رَقَبَةٍ (13)
آزادکردن برده ‏اي،
***
أَوْ إِطْعامٌ في يَوْمٍ ذي مَسْغَبَةٍ (14)
يا غذا دادن در روز گرسنگي...
***
يَتيمًا ذا مَقْرَبَةٍ (15)
يتيمي از خويشاوندان،
***
أَوْ مِسْکينًا ذا مَتْرَبَةٍ (16)
يا مستمندي خاک ‏نشين را،
***
ثُمَّ کانَ مِنَ الَّذينَ آمَنُوا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17)
سپس از کساني باشد که ايمان آورده و يکديگر را به شکيبايي و رحمت توصيه مي‏ کنند.
***
سوره الشمس

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکّاها (9)
که هر کس نفس خود را پاک و تزکيه کرده، رستگار شده؛
***
وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسّاها (10)
و آن کس که نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است.
***
سوره اللیل

فَأَمّا مَنْ أَعْطي وَ اتَّقي (5)
امّا آن کس که (در راه خدا) انفاق کند و پرهيزگاري پيش گيرد،
***
وَ صَدَّقَ بِالْحُسْني (6)
و جزاي نيک (الهي) را تصديق کند،
***
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْري (7)
ما او را در مسير آساني قرار مي‏ دهيم .
***
وَ أَمّا مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْني (8)
امّا کسي که بخل ورزد و (از اين راه) بي‏ نيازي طلبد.
***
وَ کَذَّبَ بِالْحُسْني (9)
و پاداش نيک (الهي) را انکار کند،
***
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْري (10)
بزودي او را در مسير دشواري قرار مي‏ دهيم .
***
وَ ما يُغْني عَنْهُ مالُهُ إِذا تَرَدّي (11)
و در آن هنگام که (در جهنّم) سقوط مي‏کند، اموالش به حال او سودي نخواهد داشت.
***
سوره الضحی

وَ وَجَدَکَ ضَالاًّ فَهَدي (7)
و تو را گمشده يافت و هدايت کرد،
***
وَ وَجَدَکَ عائِلاً فَأَغْني (8)
و تو را فقير يافت و بي ‏نياز نمود،
***
فَأَمَّا الْيَتيمَ فَلا تَقْهَرْ (9)
حال که چنين است يتيم را تحقير مکن،
***
وَ أَمَّا السّائِلَ فَلا تَنْهَرْ (10)
و سؤال‏ کننده را از خود مران،
***
وَ أَمّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ (11)
و نعمتهاي پروردگارت را بازگو کن .
***
سوره الشرح

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (5)
به يقين با (هر) سختي آساني است.
***
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (6)
(آري) مسلّماً با (هر) سختي آساني است،
***
فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ (7)
پس هنگامي که از کار مهمّي فارغ مي‏ شوي به مهم ديگري پرداز،
***
وَ إِلي رَبِّکَ فَارْغَبْ (8)
و به سوي پروردگارت توجّه کن .
***
سوره التین

...خَلَقْنَا اْلإِنْسانَ في أَحْسَنِ تَقْويمٍ (4)
... ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم.
***
سوره العلق

...إِنَّ اْلإِنْسانَ لَيَطْغي (6)
...به يقين انسان طغيان مي‏ کند،
***
أَنْ رَآهُ اسْتَغْني (7)
از اينکه خود را بي‏ نياز ببيند .
***
سوره البینه

إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِکَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ (7)
کساني که ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترين مخلوقات (خدا)يند .
***
سوره الزلزله

فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ (7)
پس هر کس هم وزن ذرّه‏ اي کار خير انجام دهد آن را مي‏ بيند.
***
وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ (8)
و هر کس هم وزن ذرّه ‏اي کار بد کرده آن را مي‏ بيند.
***
سوره العادیات

إِنَّ اْلإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ (6)
همانا انسان در برابر نعمتهاي پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيل است؛
***
وَ إِنَّهُ عَلي ذلِکَ لَشَهيدٌ (7)
و او خود (نيز) بر اين معني گواه است.
***
وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَديدٌ (8)
و او علاقه شديد به مال دارد.
***
أَ فَلا يَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِي الْقُبُورِ (9)
آيا نمي‏داند در آن روز که تمام کساني که در قبرها هستند برانگيخته مي ‏شوند،
***
وَ حُصِّلَ ما فِي الصُّدُورِ (10)
و آنچه در درون سينه ‏هاست آشکار مي‏ گردد.
***
سوره القارعه

فَأَمّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ (6)
امّا کسي که (در آن روز) ترازوهاي اعمالش سنگين است،
***
فَهُوَ في عيشَةٍ راضِيَةٍ (7)
در يک زندگي خشنودکننده خواهد بود.
***
سوره التکاثر

أَلْهاکُمُ التَّکاثُرُ (1)
افزون طلبي (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل نموده) است.
***
حَتّي زُرْتُمُ الْمَقابِرَ (2)
تا آنجا که به ديدار قبرها رفتيد .
***
کَلاّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقينِ (5)
چنان نيست که شما خيال مي‏ کنيد؛ اگر شما علم اليقين داشتيد.
***
...لَتَرَوُنَّها عَيْنَ الْيَقينِ (7)
...آن را به عين اليقين خواهيد ديد.
***
سوره العصر

وَ الْعَصْرِ (1)
به عصر سوگند،
***
إِنَّ اْلإِنْسانَ لَفي خُسْرٍ (2)
که انسانها همه در زيانند؛
***
إِلاَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ (3)
مگر کساني که ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده ‏اند، و يکديگر را به حق سفارش کرده و يکديگر را به شکيبايي و استقامت توصيه نموده ‏اند.
***
سوره الهمزه

وَيْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1)

واي بر هر عيبجوي مسخره‏کننده‏اي!

الَّذي جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ (2)

همان کس که مال فراواني جمع‏آوري و شماره کرده (بي‏آنکه مشروع و نامشروع آن را حساب کند)!

يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ (3)
او گمان مي‏ کند که اموالش او را جاودانه مي‏ سازد.
***
کَلاّ لَيُنْبَذَنَّ ... (4)
چنين نيست که مي ‏پندارد...
***
الفیل

أَ لَمْ تَرَ کَيْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحابِ الْفيلِ (1)
آيا نديدي پروردگارت با فيل سواران [= لشکر ابرهه که براي نابودي کعبه آمده بودند] چه کرد؟!
***
أَ لَمْ يَجْعَلْ کَيْدَهُمْ في تَضْليلٍ (2)
آيا نقشه آنها را در ضلالت و تباهي قرار نداد؟!
***
سوره قریش

ِلإيلافِ قُرَيْشٍ (1)
(کيفر لشکر فيل‏سواران) بخاطر اين بود که قريش الفت گيرند .
***
الماعون

أَ رَأَيْتَ الَّذي يُکَذِّبُ بِالدِّينِ (1)
آيا کسي که روز جزا را پيوسته انکار مي‏ کند ديدي؟
***
فَذلِکَ الَّذي يَدُعُّ الْيَتيمَ (2)
او همان کسي است که يتيم را با خشونت مي‏راند،
***
وَ لا يَحُضُّ عَلي طَعامِ الْمِسْکينِ (3)
و (ديگران را) به اطعام مسکين تشويق نمي ‏کند
***
فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ (4)
پس واي بر نمازگزاراني که...
***
الَّذينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ (5)
در نماز خود سهل‏ انگاري مي ‏کنند،
***
الَّذينَ هُمْ يُراؤُنَ (6)
همان کساني که ريا مي ‏کنند،
***
وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ (7)
و ديگران را از وسايل ضروري زندگي منع مي‏ نمايند.
***
سوره الکوثر

فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿۲﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى كن
***
إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿۳﴾
دشمن ت‏و بى ‏تبار (بی پشت) خواهد بود
***
سوره الکافرون

لَکُمْ دينُکُمْ وَ لِيَ دينِ (6)
آيين شما براي خودتان، و آيين من براي خودم .
***
سوره النصر

إِذا جاءَ نَصْرُ اللّهِ وَ الْفَتْحُ (1)
هنگامي که ياري خدا و پيروزي فرارسد،
***
وَ رَأَيْتَ النّاسَ يَدْخُلُونَ في دينِ اللّهِ أَفْواجًا (2)
و ببيني مردم گروه گروه وارد دين خدا مي ‏شوند،
***
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کانَ تَوّابًا (3)
پروردگارت را تسبيح و حمد کن و از او آمرزش بخواه که او بسيار توبه‏ پذير است.
***
سوره المسد

ما أَغْني عَنْهُ مالُهُ وَ ما کَسَبَ (2)
هرگز مال و ثروتش و آنچه را به دست آورد به حالش سودي نبخشيد .
***
سوره الاخلاص

قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ (1)
بگو: خداوند، يکتا و يگانه است؛
***
اللّهُ الصَّمَدُ (2)
خداوندي است که همه نيازمندان قصد او مي ‏کنند؛
***
لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ (3)
(هرگز) نزاد، و زاده نشد،
***
وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ (4)
و براي او هيچگاه شبيه و مانندي نبوده است
***
سوره الفلق

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1)
بگو: پناه مي‏برم به پروردگار سپيده صبح،
***
مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ (2)
از شرّ تمام آنچه آفريده است؛
***
وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ (3)
و از شرّ هر موجود شرور هنگامي که شبانه وارد مي‏ شود؛
***
وَ مِنْ شَرِّ النَّفّاثاتِ فِي الْعُقَدِ (4)
و از شرّ آنها که با افسون در گره‏ها مي ‏دمند (و هر تصميمي را سست مي‏کنند)؛
***
وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ (5)
و از شرّ هر حسودي هنگامي که حسد مي‏ورزد.
***
سوره الناس

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ (1)
بگو: پناه مي‏برم به پروردگار مردم،
***
مَلِکِ النّاسِ (2)
به مالک و حاکم مردم،
***
إِلهِ النّاسِ (3)
به (خدا و) معبود مردم،
***
مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنّاسِ (4)
از شرّ وسوسه‏ گر پنهانکار،
***
الَّذي يُوَسْوِسُ في صُدُورِ النّاسِ (5)
که در درون سينه انسان ها وسوسه مي‏ کند،
***
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ (6)
خواه از جنّ باشد يا از انسان.